Kontynuując wpis dotyczący parametrów farb fasadowych, wymieńmy jeszcze dwie cechy tego produktu, które są równie ważne.
Czas schnięcia. Ta informacja również pojawia się na opakowaniach farb. Szczegółowo podaje się również czas, po upływie którego, można nakładać kolejna warstwę farby na wcześniej naniesioną. Druga informacja, to czas, jaki potrzebny jest do tego, aby farba całkowicie wyschła i uzyskała swoje pełne parametry, takie jak odporność na wilgoć, wytrzymałość itp.
Ostatnim z istotnych parametrów jest paroprzepuszczalność. Last but not least, ponieważ to jedna z najbardziej istotnych cech. Stopień paroprzepuszczalności decyduje o tym, czy możliwe będzie odprowadzanie nadmiaru wilgoci z wewnątrz na zewnątrz. Jest to bardziej skomplikowany parametr, dlatego też istnieje kilka rodzajów jego oznaczenia. Po pierwsze, określa się ilość wody (w gramach), jaka odprowadzana jest z powierzchni ściany w czasie doby, na fragmencie o wymiarze jednego metra kwadratowego. Przykładowo – 120g/m2/24h (taką wartość tego parametru uzyskuje farba o wysokiej jakości).
Drugi rodzaj oznaczenia to współczynnik Sd. Tu należy kierować się jedna zasadą – im niższa wartość Sd, tym lepiej. Dobry parametr to około 0,8 (Sd=0,8). Trzeci wariant oznaczenia paroprzepuszczalności, to współczynnik dyfuzyjnego oporu. Wartość równa 1500 to dobry wynik.
Na podsumowanie tematu charakterystyki farb elewacyjnych, kilka porad budowlanych, odnośnie zastosowania odpowiedniego rodzaju farby, do konkretnego rodzaju podłoża.
Tynki cementowo-wapienne i wapienne najlepiej pokrywać farbami winylowymi, akrylowymi, akrylowo-silikonowymi, sylikonowymi, polikrzemianowymi, cementowymi i wapiennymi.
Ściany pokryte warstwą tynku silikatowego farbami silikatowymi, polikrzemianowymi, wapiennymi i cementowymi.
Tynki wapienne – farby silikatowe, polikrzemianowe, wapienne, cenemtowe, a także farby silikonowe o dużej paroprzepuszczalności. Tynki organiczne – farby akrylowe, silikonowe, akrylowo-silikonowe, polikrzemianowe.